دولت های مرکزی با تقاضاهای زیادی در جهت پاکسازی منابع عمومی مواجه می باشند. از لحاظ تاریخی، دولت ها قوانین و مقرراتی در راستای بررسی این نگرانیها انتخاب نموده و به نتایج مختلطی دست یافته اند، اما ابزار دیگرسیاست عمومی یعنی مالیات سبز، مهم ظاهر شده و در بحث سیاست، ریشه پیدا می کند. پتانسیل سیستم مالیاتی در خصوص به حداقل رساندن آثار زیست محیطی کشف شده است. تئوری مالیات بر آلودگی مورد نقد و بررسی قرار گرفته ودو کشور باهم مقایسه شده اند که درآنها مالیات ها در راستای کاهش سیالات خروجی صنعتی و بهبود کیفیت منابع آب شیرین صریحاً طراحی شده اند. اگر ساختارهای بکاررفته برای تقریب هزینه های اجتماعی در سطح فدرال حکم شده و در سطح منطقه ای پیاده شوند، آنگاه سیستم مالیاتی جامع و کامل، یک جزء اصلی از پاسخ موثر به غارت و چپاول خصوصی عوام برشمرده می شود.

Central governments are facing increasingly stringent demands to lead the clean-up of public resources. Historically, governments have chosen legis lation and regulation to address these concerns and achieved mixed results, but another tool ofpublic policy holds signijicaiit promise and is gaining ground in the policy debate: ‘green’ tuxes. The potential of u tax system to mitigate environmental externalities is explored. The theory of pollution tax is reviewed and a comparison of two country cases where taxes have been designed explicitly to reduce industrial efluents and improve the quality of fresh water resources is presented. If structures to approximate social costs are federally mandated and regionally implemented, a comprehensive tux system cun constitute an iniegral part of un effective response to private spoliation of the commons.