مدل انگیزشی آسیب شناسی روانی مدت زیادی است که توسط روان فیزیولوژیست پیشرفت کرده، و بینش های کلیدی به مکانیسم های بیولوژیکی عصبی در طیف گسترده ای از اختلال روانپزشکی فراهم کرده اند. این مقاله بر تفاوت های فردی در فعالیت و واکنش پذیری پایین به بالا، رویکرد سیستم عصبی قشری و اجتناب در رفتار تحت تاثیر تاکید دارد. این مطالعه تا حدی زیادی مستقل بر نقش بالا به پایین، کمبود قشر مغز در تنظیم هیجانی و عملکرد اجرایی در ارائه آسیب پذیری به آسیب شناسی روانی تاکید دارد. با این حال تا به امروز ، مدل های اندکی بطور موثر کارکرد انجام شده را توسط سیستم ایجاد احساسات پایین-بالا با سیستم تنظیم احساسات بالا-پایین آنها در بررسی بمنظور بیان متناوب آسیب شناسی روانی ادغام کردند. در این مقاله، ما چنین مدل هایی را ارائه کردیم، و چگونگی تطبیق مناسب ساختار دوعاملی تکراری در آسیب شناسی روانی را شرح دادیم. ما چگونگی دیدگاه انگیزشی مفرط بطور مستقیم به برونسازی مسئولیت، چگونگی نقشه انگیزشی اجتنابی غیرفعال مفرط که بطور مستقیم به برونسازی مسئولیت، و چگونگی بهم ریختگی هیجانی احساسات و نقشه های عملکرد اجرایی بر روی مسئولیت عمومی را شرح دادیم. این رویکرد با معیارهای ابتکار تحقیقات دامنه سازگار است که فرض می شود تعداد محدودی از سیستم های مغز در ارائه آسیب پذیری به بسیاری، اگر نه در بیشتر اشکال آسیب شناسی روانی در تعامل است.

Motivational models of psychopathology have long been advanced by psychophysiologists, and have provided key insights into neurobiological mechanisms of a wide range of psychiatric disorders. These accounts emphasize individual differences in activity and reactivity of bottom-up, subcortical neural systems of approach and avoidance in affecting behavior. Largely independent literatures emphasize the roles of top-down, cortical deficits in emotion regulation and executive function in conferring vulnerability to psychopathology. To date however, few models effectively integrate functions performed by bottom-up emotion generation system with those performed by top-down emotion regulation systems in accounting for alternative expressions of psychopathology. In this article, we present such a model, and describe how it accommodates the well replicated bifactor structure of psychopathology. We describe how excessive approach motivation maps directly into externalizing liability, how excessive passive avoidance motivation maps directly into internalizing liability, and how emotion dysregulation and executive function map onto general liability. This approach is consistent with the Research Domain Criteria initiative, which assumes that a limited number of brain systems interact to confer vulnerability to many if not most forms of psychopathology