مقدمه: برنامه های ارتقای سلامت مدارس که در کشور های مختلف پیاده سازی شده اند، درجات متغیری از موفقیت را تجربه کرده اند. نرخ موفقیت آن ها بستگی به عوامل متعددی نظیر سازگاری با ویژگی های محلی جوامع دارد.

اهداف: هدف این مقاله، ارایه یک مدل آزمایشی و تجربی برای سیاست گذاری سلامت مدارس در گروه بزرگی از مدارس غیر دولتی در ایران است.

مواد و روش ها: به منظور نهادینه سازی سیاست های سلامت مدارس، ساختار سازمانی مناسب در ادارات ایجاد شد. نقشه راه به عنوان ” برنامه سلامت مدارس SAMA” با همکاری کمیته کارشناسان و مشارکت ذی نفعان و مردم توسعه یافت. این برنامه به تصویب شورای سیاست گذاری سلامت رسید.

نتایج: خروجی اصلی این فرایند، در یک کتاب ۳۶ صفحه ای گرد اوری شده و این کتاب در همه شعبه های مدارس آزاد اسلامی توزیع شد.

نتیجه گیری: هر دو مسائل ساختاری و فرایند در این قالب در نظر گرفته شدند. مشارکت سیاست گذاران و ارایه کنندگان خدمات در راستای ایجاد تعهد به برنامه، یک مداخله موثر برای این فرایند سیاست گذاری بود.. با این حال اولویت پایین برنامه های سلامت در بخش عظیمی از مدیران مدارس،کمبود بودچه و یک مانع اصلی برای پیاده سازی سیاست های منابع انسانی، به عنوان محدودیت های اصلی مدل ها در راستای بهبود ارتقای سلامت مدارس در نظر گرفته شد.

Background: School health promotion programs implemented in different countries have experienced varying degrees of success. Their success rate depends on various factors such as adaptation with the local charactristics of communities. Objectives: This paper aims to provide an experimental model for school health policy making in a large group of non-governmental schools in Iran. Materials and Methods: To institutionalize school health policies, appropriate organizational structure was established at the headquarters. The road map as “SAMA school health program” was developed in cooperation with the committee of experts and engaging stakeholders. This program was adopted and notified by the health policy council. Results: The main output of this process was compiled in the 36-pages book which has been published and distributed in all of Islamic Azad schools branches. Conclusions: Both structural and the process issues were considered in this template. Engaging policy makers and service providers to make a commitment to the program was the effective intervention for this policy making process. But a low priority of health programs in a notable proportion of school managers, lack of budget and a major obstacle to the implementation of human resources policies remain as the main limitations of our model considered to improve school health promotion.