شناختن نشانه ها و علائم بیماری دیابت

Know the signs and symptoms of diabetes

مجله Ncbi

سال ۲۰۱۴

چکیده

دیابت شیرین یک بیماری متابولیکی جدی می باشد که بر افراد در همه جای جغرافیایی، قومی و نژادی تاثیر می‌گذارد وشیوع آن در سطح جهانی است. بار مالی این بیماری پرهزینه در کشورهای کم درآمد و متوسط (LMIC)بالاست، جایی که تاثیرات مدرنیزاسیون و شهرنشینی تغییرات ناخوشایندی را در پارامترهای شیوه ی زندگی ایجاد کرده است.

در سال ۲۰۱۳، تخمین زده شده است که ۲۸۲ میلیون نفر در جهان دارای دیابت هستند، که بیشترین افراد در کشورهای کم در آمد و متوسط زندگی می کنند. تخمین زده شد که کشور هند دارای ۱/۶۵ میلیون نفر بزرگسال در سال ۲۰۱۳ دارای دیابت هستند و دارای جایگاه دوم در میان ۱۰ کشور اول دنیا که بیشترین تعداد دیابت را دارند می باشد. پیش بینی می شود این تعداد تا سال ۲۰۳۵ به ۱۰۹ میلیون نفر برسد، مگر اینکه گام هایی برای جلوگیری از موارد جدید دیابت برداشته شود. پیشگیری های اولیه از دیابت امکان پذیر است و استراتژی هایی مانند اصلاح شیوه ی زندگی در جمعیت ها و قومیت های گوناگون نیز امکان پذیر می باشد. به هر حال برای پیاده سازی استراتژی ها در سطح جمعیت، برنامه های ملی که از لحاظ فرهنگی و اجتماعی مورد پذیرش هستند باید شکل بگیرند، که در حال حاضر در اکثر کشور های توسعه یافته و در حال توسعه وجود ندارد. تشخیص زود هنگام و مراجعه به موسسات اقدامات درمانی مناسب، باعث می شود نتایج گلایسمی مطلوب باشد و از عوارض عروقی جلوگیری کند.

Abstract

Diabetes mellitus is a serious metabolic disease, affecting people of all geographic, ethnic or racial origin and its prevalence is increasing globally1 . Burden from this costly disease is high on the low and middle income countries (LMIC) where the impacts of modernization and urbanization have caused marked adverse changes in lifestyle parameters. In 2013, of the estimated 382 million people with diabetes globally, more than 80 per cent lived in LMIC. It was estimated that India had 65.1 million adults with diabetes in 2013, and had the 2nd position among the top 10 countries with the largest number of diabetes. This number is predicted to increase to 109 million by 2035 unless steps are taken to prevent new cases of diabetes1 . Primary prevention of diabetes is feasible and strategies such as lifestyle modification are shown to be effective in populations of varied ethnicity2,3. However, for implementation of the strategies at the population level, national programmes which are culturally and socially acceptable and practical have to be formulated which are currently lacking in most of the developed and developing countries. Early diagnosis and institution of appropriate therapeutic measures yield the desired glycaemic outcomes and prevent the vascular complications4

دانلود رایگان مقاله انگلیسی

خرید ترجمه آماده ورد