این مطالعه بر اساس داده های فردی بر روی محل زندگی و کار افراد و همچنین سن، جنسیت و توانایی فیزیکی آن هاسا تا مسافت مسافرت با دوچرخه به طور نطقی تعیین شود. یک مدل نقل و انتقال برای جداکردن داده های تردد در شهر استکهلم مورداستفاده قرار گرفت. تجزیه و تحلیل نشان می دهد که در صورتی رانندگان خودرو در فاصله ای زندگی می کنند که می توانند حداکثر ۳۰ دقیقه تا محل کار خود دوچرخه سواری کنند قابلیت های بسیار بالایی برای کاهش گسترش و قرارگیری وجود دارد و می توانند تردد خود را به دوچرخه تغییر دهند. این کار موجب بخ وجود آمدن بیش از ۱۱۱۰۰۰ دوچرخه سوار جدید می شود که افزایش ۲۰۹% را در مقایسه با شرایط حاضر نشان می دهد.

میانگین جمعیتی که در معرض خطر قرار می گیرد حدود ۷% برای NOx و کربن سیاه (BC) در بیشتر مناطق پر تراکم جمعیتی داخل شهر استکهلم کاهش می یابد. استفاده از خطر نسبی NOx و ۸% کاهش در همه دلایل مرگ و میر به دلیل کاهش میزان NOx است که موجب بیش از ۴۹۹ سال نجات زندگی به طور سالانه در شهر استکهلم با ۲٫۱ میلیون نفر جمعیت می شود. این تاثیر، دو برابر بیشتر از تاثیر کاهش مرگ و میر برآورد شده بر اثر تراکم جمعیتی در شهر استکهلم در سال ۲۰۰۶ است. با استفاده از NO2 یا BC به عنوان شاخص اثرات سلامت، به ترتیب ۳۹۵ و ۱۸۵ سال زندگی جمعیت ذخیره شد. میزان برآرود شده برای قرارگیری در معرض BC و اثرات مرتبط با آن بر مرگ و میر احتمالاً تحت بررسی است. این نکته را باید در نظر داشت که برآوردها با استفاده از NOx، NO2 و BC با فاصله اطمینان ۹۵%، تاثیر کاملاً مشابهی بر سلامت دارند.

Our study is based on individual data on people’s home and work addresses, as well as their age, sex and physical capacity, in order to establish realistic bicycle-travel distances. A transport model is used to single out data on commuting preferences in the County Stockholm. Our analysis shows there is a very large potential for reducing emissions and exposure if all car drivers living within a distance corresponding to a maximum of a 30 min bicycle ride to work would change to commuting by bicycle. It would result in N111,000 new cyclists, corresponding to an increase of 209% compared to the current situation. Mean population exposure would be reduced by about 7% for both NOx and black carbon (BC) in the most densely populated area of the inner city of Stockholm. Applying a relative risk for NOx of 8% decrease in all-cause mortality associated with a 10 μg m−۳ decrease in NOx, this corresponds to N449 (95% CI: 340–۵۵۸) years of life saved annually for the Stockholm county area with 2.1 million inhabitants. This is more than double the effect of the reduced mortality estimated for the introduction of congestion charge in Stockholm in 2006. Using NO2 or BC as indicator of health impacts, we obtain 395 (95% CI: 172–۶۱۷) and 185 (95% CI: 158–۲۰۹) years of life saved for the population, respectively. The calculated exposure of BC and its corresponding impacts on mortality are likely underestimated. With this in mind the estimates using NOx, NO2 and BC show quite similar health impacts considering the 95% confidence intervals.